Buz ve Alev

Bir kelebek düşünün ki.Sürekli yükseklere doğru uçuyor.Asla ulaşamayacağı ay için uçuyor...
Benim lakabım buz olduğuna göre kendimi buz olarak anlatıcam.Ama aleve karşıyım...


Çoğumuzun içini yakan tek bir duygu olmuştur o da mağlumunuz "aşk"...


Bir buz olarak,sonum olduğunu bile bile yaklaşıyorum aleve. Önce hoş bi sıcaklık geliyor.Yavaş yavaş beni katılaşıp içine hapseden sular erimeye başlıyor, özgürlüğü hissetmeye başlıyorum...Bir yandan da görüyorum,düşünüyorum; Yavaş yavaş bitiyorum...


Yıllardır esaretimde,üstümde birikmiş yaşanmışlıklar eriyerek aklımdan, bedenimden akarak gidiyor...Onlarla birlikte giden benliğimdi aynı zamanda ben akıp gidiyordum aleve baktıkça...Hoşuma gidiyordu ılıklığı,beni okşayıp geçişi...


Dürüsttür alev, sen yaklaştıkça niyetini belli eder..Seni yakar kül ederim der, yaklaştıkça daha çok yakar seni Bir yandan da karanlığın ortasında sadece o vardır...Çeker seni yandığı yerden her şeyi anlayabilirsin.Kimleri yaktığını,ne kadardır yandığını...


En sonunda oldu bende yandım kül oldu bir buz olsam bile...